- adcurro
- ac-curro ( adc. ), cŭcurri and curri, cursum, 3, v. n., to run to a place, to come to by running, to hasten to.I.Lit. constr. absol., with ad and in:II.
expeditus facito ut sis, si inclamāro ut accurras,
Cic. Att. 2, 20; 12, 18 (accucurrisse);13, 48: cupide ad praetorem accurrit,
Cic. Verr. 2, 5, 3; so Caes. B. G. 1, 22; ib. 3, 5; Sall. J. 106, 2:in Tusculanum,
Cic. Att. 15, 3:ad gemitum collabentis,
Tac. A. 2, 31:in castra,
Caes. B. Alex. 53:in auxilium accucurrerunt,
Suet. Calig. 58:ad visendum,
id. Ner. 34:auxilio suis,
Sall. J. 101, 10.— Impers.:accurritur ab universis,
Tac. A. 1, 21.—Trop., of ideas:istae imagines ita nobis dicto audientes sunt, ut simul atque velimus accurrant,
come up, present themselves, Cic. Div. 2, 67, 138.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.